Opowiadanie na podstawie fotografii

W 2012 roku, uczęszczając na studia mieliśmy za zadanie napisać opowiadanie na podstawie fotografii znajdującej się na pocztówce. Fotografii oczywiście już nie mam, ale ponieważ opowiadanie powstało przy współpracy Katki i Shivuni, postanowiłam się nim podzielić.

 

Ludzie przychodzą i odchodzą. Zawsze tak było i wątpliwe, by kiedykolwiek się to zmieniło. Jednak czasem by odejść, potrzebna jest determinacja i poświęcenie. O tym właśnie będzie ta historia.

 

Motomyszy z Marsa – Throttle w szpitalu

Miejsce akcji: szpital w Chicago
Bohaterowie: Throttle, Sara

Sara przed zakończeniem zmiany postanowiła, że sprawdzi jeszcze samopoczucie pacjentów z oddziału. Odwiedzała poszczególne sale, kontrolując kroplówki, podając wodę, leki przeciwbólowe czy pomagając skorzystać z toalety. Wróciła do dyżurki, gdzie spotkała swoją zmienniczkę.

– Cześć, Saro – przywitała się Jane, zakładając fartuch i zmieniając obuwie na pielęgniarskie klapki.

– Jakieś plany na wieczór? – spytała, po czym podeszła do ekspresu, by przed nocną zmianą ożywić się kubkiem kawy.

 

Liebster Award

     Nie miałam złudzeń i patrząc po ilości komentarzy pod moimi ostatnimi postami (i wskaźniku odwiedzin) byłam przekonana, że nikt tu nie wchodzi i niczego nie czyta. A jednak zostałam nominowana do Liebster Award. Niby Henio, która mnie „klepnęła” wyjaśniła co nazwa ta oznacza, ale dla mnie Liebster to Lobster i będę wszystkim wmawiać, że to Nagroda Homara. Brzmi dumnie. Zasady wymagają, żebym nominowała kogoś, ale ponieważ nie wchodzę na żadnego innego bloga niż wspomnianego wyżej Henia (na bloga wchodzę, nie na Henia) to daruję sobie, bo wpadniemy w błędne koło nominacji i spiralę nienawiści.

Zatem odpowiedzi na pytania:

 

Rozdział 3 – Zajęcia organizacyjne

Pierwszego września, po inauguracyjnej mszy świętej, w szkolnej auli rozpoczął się uroczysty apel. Dyrektor przywitała uczniów, przedstawiła grono pedagogiczne oraz wymieniła wychowawców pierwszych klas i zaczęła wyczytywać nazwiska osób, które trafią do poszczególnych klas.

– Klasa pierwsza „a”, zapraszam: Ankudowicz Emil, Batory Stefania, Iłowicz Sabina, Jabłońska Brygida, Janicka Michalina, Jaworski Gabriel…

 

Rozdział 2 – Danuśka

W ciągu trzech dni dzielących ją od rozpoczęcia roku szkolnego Michalina zdążyła poznać cały kampus. Znalazła wszystkie sektory opisane w przewodniku, trafiła do klubu ogrodników, wetknęła głowę do szklarni, obeszła sekcję sportową, potruchtała po bieżni, poznała dwóch konserwatorów oraz panie sprzątaczki.

 

Rozdział 1 – Zakwaterowanie

Michalina rozejrzała się po pokoju i odetchnęła z zadowoleniem. Udało jej się zagospodarować swoją część w taki sposób, w jaki sobie wymarzyła. Za kilka dni, pierwszego września, zacznie rok szkolny w nowym liceum. Co najlepsze, było to liceum z internatem, więc  istniała szansa, że uda jej się po raz pierwszy w życiu zakończyć cały etap edukacji w jednym miejscu. Do tej pory każdą klasę szkoły podstawowej i gimnazjum kończyła w innej miejscowości. Jej rodzice mieli pracę, która umożliwiała im częste podróże i zmianę miejsca zamieszkania, a oni z tego skrupulatnie korzystali. Niestety Michalina nie była zwolenniczką podróży. Marzyła o tym, by móc gdzieś zapuścić korzenie, by mieć stałe miejsce

 

Bonus – Wariatka

Mały bonus. Nie zawiera scen erotycznych. Dla sympatyków mojej twórczości.

 

 

Ostatnio widziałam szczura. Ale cicho sza. On był daleko i mówił złe rzeczy. Był rudy i miał białe oczy. To był niewidomy szczur. Dziewczynko, czemu płaczesz, jeśli jesteś szczęśliwa? Bo chcesz być kochana? Skarbie, dzieci w Afryce chcą coś zjeść.

 

***

Pusty śmiech
Szklisty wzrok
Cichy dzień.
Smutny mrok.

Szybki krok
Krótki szloch
Wstyd i lęk
Chwyt twych rąk.

Mocny uścisk
Słaby żal
Pragniesz jej
Jesteś sam.

29.05.2012 r.

 

Słowo

Powiedz to słowo:
To jedno,
To na które czekam
Milczysz.
Uśmiecham się kpiąco
Nie spodziewałam się niczego innego.

29.05.2012 r.

 

Niedokończona praca na konkurs

Siedzę przy biurku i patrzę na swoje ręce: są zniszczone i szare. Moje oczy straciły blask, wyziera z nich pustka, samotność i … determinacja. Najwyższa pora by z tym skończyć. Przede mną leży strzykawka. Pogrążam się we wspomnieniach…

Pewnego słonecznego dnia umówiłam się z Kubą w parku. Dawno się nie widzieliśmy, a ja potrzebowałam jakiejś zaufanej osoby.  Chłopak z którym spotykałam się przez rok zostawił mnie, popsuły się moje stosunki z rodzicami, zaczęłam opuszczać lekcje, a jakby tego było mało umarła moja babcia.